Naziv mesta: Svinica (varijanta: Svinjica, zvanični naziv: Sviniţa) 
   Stanovništvo: 1281 stanovnik, od čega Srba 1137 (88,76%) 
   Administrativni položaj: Selo, sedište istoimene opštine u županiji Mehedinc. 
   Geografski položaj: Mesto leži u Dunavskoj ravnici, na levoj obali Dunava, a u podnožju planinskog venca Almaž, 40 km uzvodno od Oršave, 62 km nizvodno od Stare Moldave. 
   Veze: Sa Oršavom i Starom Moldavom Svinica je povezana asfaltnim putem i dunavskom plovidbom. 
   Adresa crkve: 1546 Sviniţa, Judeţul Caraş-Severin, România 
   Hram crkve: Praznik Prenosa moštiju Svetoga Nikole (Letnji Sveti Nikola) 
   Autori ikonostasa: Ikonostas improvizovan od pojedinačnih ikona 
   Tematski sadržaj ikonostasa: Improvizovan 
   Autor zidnog slikarstva: Nema zidnog slikarstva 
   Drugi poznati umetnici: Dimitrije Popović iz Oravice, slikar pređašnje crkve 
   Kratak istorijat gradnje i obnove: Tvrđava Svinica zapisana je 1443. godine na lokalitetu zvanom Starića u blizini poznate tvrđave Tri kule; oko 1700. naselje se premešta na područje potesa koji se danas naziva Starim selom; krajem XVIII veka meštani se vraćaju uz Dunav i grade seosko ognjište koje se 1970. našlo pod vodama Đerdapskog akumulacionog jezera; sadašnje selo je potpuno iznova izgrađeno na višem mestu, oko 1,5 km severno od pređašnjeg. 
   Popis iz XVIII veka potvrđuje postojanje crkve posvećene Svetom proroku Iliji, podignute 1751. godine. Nešto kasnije u dokumentima se javlja nova crkva hrama Svetoga Nikole, izgrađena od kamena, u obliku krsta, sa lučnom oltarskom apsidom i tornjem zvonikom potpuno uklopljenim u zgradu više nastrešnice (do nastrešnice zapadni zid ga je delio od pronaosa, i pred zapadnim vratima razvijalo se prostrano predvorje). Zidanu oltarsku pregradu oslikao je Dimitrije Popović 1847, a živopis je obnovio Julijan Toader 1962. godine. Potopljena sa selom 1970, ova crkva još i sada odoleva stihiji, i njeni zidovi štrče nad vodama Đerdapskoga jezera. 
   U novoj Svinici improvizovana je tada privremena bogomolja daščara da trenutno zadovolji osnovne bogoslužbene potrebe. 
   Temelji sadašnje crkve postavljeni su 1982. godine; zgrada je rađena prema projektu meštanina arhitekte Jovana Maksimovića, a završena uz materijalnu pomoć srpskih parohija u Rumuniji i opštine Kladovo iz Srbije; osvećena je i zaživela 1993. godine. 
   Sadašnje stanje crkvenog objekta: Zgrada crkve je podignuta na jednom od najviših mesta u selu, nalik na pređašnju, u obliku lađe, sa lučnom oltarskom apsidom i tornjem nad zapadnim zidom i stubovima pred zapadnim vratima; zasvođena je daskama. Ikonostas je improvizovan. Sve je u dobrom stanju. Nažalost, iako konsolidovano, zemljište pod Svinicom ponovo pokazuje znake klizanja, pa je i opstanak crkve, kao i sela, ugrožen. 
   Značajne pokretne umetničke vrednosti i kulturno-istorijske znamenitosti: U tornju su smeštena dva zvona. Crkvene knjige najvećim su delom iz XIX veka. 
Slikovito je predanje o određivanju mesta za crkvu koja je sad pod Đerdapskim jezerom: navodno, tražeći pogodniji prostor za naseljavanje, meštani su pustili tri hleba da se kotrljaju s brega, pa izgradili crkvu i zasnovali selo na mestu gde se treći hleb u kotrljanju zaustavio. 
   U Svinici je neko vreme odolevao Turcima hrabri kapetan Koča Anđelković 1788. i skrivao se Karađorđe 1806. godine. 
   Pored hramovne slave meštani su do skoro obeležavali kao zavetinu praznik Svetoga proroka Ilije. 
   Sveštenik: Paroh: protonamesnik Živa Martinović, rođen u LJupkovi 1949, završio Bogoslovski fakultet Rumunske pravoslavne crkve u Sibinju 1973; iste godine je rukopoložen; od tada služi u Svinici. 
   Ostale crkve u mestu: Nema drugih crkava. 

 
 
  Autor: Stevan BUGARSKI