Naziv mesta: Saravola (zvanični naziv: Saravale) 
   Stanovništvo: 2457 stanovnika, od čega Srba 318 (12,94%) 
   Administrativni položaj: Selo u okviru opštine Veliki Sempetar (Sânpetru Mare) u Timiškoj županiji 
   Geografski položaj: Mesto leži u Moriškoj ravnici, na 8 km istočno od Velikog Semikluša 
   Veze: Železnicom i asfaltnim putem Saravola je povezana Velikim Semiklušem i sa sedištem opštine, a odatle, preko Perjamoša, sa Temišvarom i Aradom. 
   Adresa crkve: 1991 Saravale nr. 170, Judeţul Timiş, România 
   Hram crkve: Praznik Prenosa moštiju Svetoga Nikole (Letnji Sveti Nikola) 
   Autori ikonostasa: Rezbar neidentifikovan, slikar Arsenije Teodorović 
   Tematski sadržaj ikonostasa: u soklu - Čudo Svetog Nikole, Judita i Holofern, Hristos i Samarjanka, Usekovanje; na carskim dverima - Blagovesti, na bočnim - arhiđakon Stefan, odnosno arhanđeo Mihail; iznad carskih dveri - Tajna večera, iznad bočnih - Susret Avrama i Melhisedeka, odnosno Žrtva Avramova; prestone ikone - Sveti Nikola, Bogorodica, Spasitelj, Preteča; praznične ikone - Hristos i Nikodim, Rođenje Bogorodice, Rođenje, Obrezanje, Sretenje, Krštenje, Preobraženje Hristovo, Vaskrsnuće Lazarevo, Vaznesenje Hristovo, Silazak Svetoga Duha, Vavedenje, Uspenje Bogorodice; centralna ikona - Vaskrsenje Hristovo; iznad prazničnih - registar Svetih apostola; u luku - tematski sklop Raspeća uokviren scenama strasti Hristovih. 
   Autor zidnog slikarstva: slikar amater Milorad Petrov iz mesta 
   Drugi poznati umetnici: Neidentifikovani 
   Kratak istorijat gradnje i obnove: Mesto je potvrđeno po svom svešteniku 1333, takođe je sveštenik zapisan 1660. godine. Sama crkva je postojala, ako ne pre, a ono 1719, kada je za nju osvećen antimins, ali izgled joj je poznat tek iz 1758. godine: bila je od pletera, sa dvoja vrata i četiri prozora, pokrivena šindrom, i imala toranj sa zvonom, pokriven takođe šindrom; u unutrašnjosti patos je bio od cigala, svod od dasaka molovan, pri oltaru templo od dasaka sa tridesetak ikona. 
   Sadašnja crkva od cigala potiče iz 1777. godine. Sigurno je da je njen današnji izgled rezultat popravki i prepravki tokom XIX veka. Ikonostas je postavljen 1811. godine; rezbar nije poznat, mada je bio umetnik vične ruke i razvijenog ukusa, a ikone je slikao čuveni Arsenije Teodorović. U naše vreme amater Milorad Petrović slikao je dekorativno na zidovima nekoliko biblijskih scena. 
Sadašnje stanje crkvenog objekta: Građevina je u dobrom stanju, spolja u obliku lađe, sa lučnom oltarskom apsidom i tornjem nad pronaosom, iznutra u obliku krsta, zasvođena. Šteta je što su u međuvremenu obavljana nestručna čišćenja, pa su originalne boje Arsenija Teodorovića sa ikonostasa prilično isprane. 
  Značajne pokretne umetničke vrednosti i kulturno-istorijske znamenitosti: U tornju su smeštena četiri zvona i satni mehanizam. Od crkvenih knjiga najstarija je Minej opštak (Rimnik, 1705), a 12 Mineja dar su plemićke porodice Kojić ot Firićhaza. 
   U porti se nalazi spomenik Srbima meštanima poginulim u Prvom svetskom ratu. 
   Crkva je dugo bila zajednička za Srbe i Rumune. Nakon podele crkvene opštine Rumuni su sebi izgradili zasebnu crkvu 1901. godine. Izdvajanje Rumuna obeleženo je Vaskršnjom liturgijom, započetom zajednički u srpskoj, do tada zajedničkoj crkvi; služilo se do evanđelja, pa su onda Srbi ispratili Rumune do razmeđe zaseoka Vlaj, tu su se rastali i nastavili liturgiju odvojeno odvojeno u dvema crkvama - srpskoj, odnosno rumunskoj. Taj čin se duboko urezao u sećanje meštana i blagotvorno je delovao na skladni život dveju pravoslavnih zajednica. 
   Sveštenik: Radoslav Stojkov, rođen u Saravoli 1965, završio Bogosloviju Rumunske pravoslavne crkve u Karansebešu 1989; iste godine je rukopoložen; služio je u Radimni 1989-1998, od tada služi u Saravoli. 
   Ostale crkve u mestu: Rimokatolička i pravoslavna rumunska crkva. 

Autor: Stevan BUGARSKI