Naziv mesta: Radimna (varijanta: Radimnja, zvanični naziv: Radimna) 
   Stanovništvo: 602 stanovnika, od čega Srba 504 (83,72%). 
   Administrativni položaj: Selo u okviru opštine Požežena (Pojejena) u Karaš-Severinskoj županiji 
   Geografski položaj: Mesto leži u Dunavskoj ravnici, a u podnožju planinskog masiva Lokve, na 3 km razdaljine od Dunava, 2,5 km od sedišta opštine, 14 km od Stare Moldave. Kroz naselje protiče takozvana Radimska reka. 
   Veze: Asfaltnim putem mesto je povezano sa sedištem opštine, sa Starom Moldavom i Temišvarom. 
   Adresa crkve: 1784 Radimna nr. 66, Judeţul Caraş-Severin, România 
   Hram crkve: Praznik Prenosa moštiju Svetoga Nikole (Letnji Sveti Nikola) 
   Autori ikonostasa: (Pregrada je zidana), slikar Franc Vajnhepl (Franz Weinhöpl) iz Belobreške 
   Tematski sadržaj ikonostasa: u soklu - (jedna neidentifikovana ikona), Adam i Eva, Izgnanstvo iz Raja, Neopalima kupina; na carskim dverima - Blagovesti; prestone ikone - Sveti Nikola, Bogorodica, Spasitelj, Preteča; iznad carskih dveri - Tajna večera, bočno sa obe strane praznične ikone - Rođenje, Krštenje, Vaskrsenje, Preobraženje, Vaznesenje Hristovo, Silazak Svetoga Duha; centralna ikona - Sveta Trojica, bočno sa obe strane - ikone Svetih apostola; u luku - tematski sklop Raspeća. 
   Autor zidnog slikarstva: Nema zidnog slikarstva 
   Drugi poznati umetnici: Vasilije Aleksijević, Aksentije Marišesko iz Bele Crkve, Nikifor Žarković, svi autori pojedinačnih ikona; Vasilije, Georgije i Jovan Popović, autori pređašnjeg, nesačuvanog ikonostasa. 
   Kratak istorijat gradnje i obnove: Radimna spada među najstarija naselja Dunavske Klisure: dokumenti je pominju još 1277, ali na sadašnjem ognjištu oko 1700 godine. O crkvi postoji dokumenat da je posvećena Svetom Nikoli i da je građena od kamena 1726. godine. Čitava dva veka crkvena zgrada je odolevala vremenu, popravljana i prepravljana, jer je povremeno i stradala, kao na primer, 1848. godine. 
   Sadašnja crkva podignuta je od kamena i cigle 1924-1925. godine, na mestu stare, od koje je prvobitno zadržan samo toranj; 1941. i toranj je prerađen, dobivši današnji oblik. Početkom veka zabeležen je ikonostas sa potpisima zografa Vasilija, Georgija i njegovog sina Jovana Popovića iz 1763. godine. Verovatno je to ona napukla zidana oltarska pregrada što je 1958. zamenjena novom, takođe od pečene cigle, koju je oslikao Franc Vajnhepl (Franz Weinhöpl). 
   Sadašnje stanje crkvenog objekta: Zgrada je u dobrom stanju, u obliku lađe, sa lučnom oltarskom apsidom; toranj je pri zemlji kvadratnog preseka, zatim naglo prelazi u osmougaoni, da bi se završio kalotom; priljubljen je uz zapadni zid crkve, na stubovima između kojih se obrazuje otvoreno predvorje. Dekorativne ikone Franca Vajnhepla rađene su uljem na lošoj malterskoj podlozi i brzo propadaju. 
   Značajne pokretne umetničke vrednosti i kulturno-istorijske znamenitosti: U tornju su smeštena četiri zvona. Crkva je posedovala nekoliko rukopisnih bogoslužbenih knjiga, koje su prenete u Eparhijsku riznicu, a ostale su knjige uglavnom iz XVIII i XIX veka. 
   U mestu postoji verovanje da je crkva pokajnica, odnosno da ju je pod grižom savesti izgradio ubica nekog Radoja, odakle, navodno, i naziv sela. 
Pored hramovne slave meštani obeležavaju i Markovdan kao stočarsku (kako kažu - marvensku) zavetinu. 
   Sveštenik: jerej Boško Tikartić, rođen u LJupkovi 1974, završio Bogosloviju Svetih Čirila i Metodija u Prizrenu 1995; rukopoložen je 1997. godine; služio je u Soki kratko po rukopoloženju, a zatim je premešten u Radimnu. 
   Ostale crkve u mestu: Nema drugih crkava. 
 
 

Autor: Stevan BUGARSKI
  . Radimna - Srpska pravoslavna crkva   
Autor: Vasilije Aleksijević    Sveti Nikola