Naziv mesta: Pečka (stariji naziv: Srpska Pečka, zvanični naziv: Pecica) 
   Stanovništvo: 11.742 stanovnika, od čega Srba 51 (0,43%) 
   Administrativni položaj: Selo, sedište istoimene opštine u Aradskoj županiji 
   Geografski položaj: Mesto leži u pomorišju, na desnoj obali Moriša, na 20 km zapadno od Arada. 
   Veze: Železnicom i asfaltnim putem Pečka je povezana sa Aradom. 
   Adresa crkve: 2948 Pecica nr. 72, Judeţul Arad, România 
   Hram crkve: Praznik Svetoga velikomučenika Georgija (Đurđevdan) 
   Autori ikonostasa: Rezbar Mita Belić, slikar prota Dragutin Ostojić iz Ketvelja, pozlatar Radivoj Matić iz Temišvara 
   Tematski sadržaj ikonostasa: na carskim dverima - Blagovesti, na bočnim - arhanđeo Mihail, odnosno Sveti Georgije; prestone ikone - Bogorodica, Spasitelj; centralna ikona - Vaskrsenje Hristovo, bočno sa obe strane - Sveti evanđelisti; u luku - tematski sklop Raspeća, bočno sa obe strane - ikone Svetih apostola. 
   Autor zidnog slikarstva: Nema zidnog slikarstva 
   Drugi poznati umetnici: Neidentifikovani 
   Kratak istorijat gradnje i obnove: Mesto je zapisano 1335. godine, a u XVIII veku bilo je srpski graničarski šanac. Opis crkve sačuvan je iz 1760. godine: bila je "dovoljno velika", ali stara, slaba i trošna, od pletera, sa takođe trošnim krovom od šindre, bez tornja, sa jednim jedinim zvonom u zasebnom drvenom dotrajalom zvoniku. Antimins te crkve, posvećene Svetom Nikoli, osvetio je bio patrijarh Arsenije III (Čarnojević), a oltarski presto - aradski episkop Joanikije (Martinović), što dokazuje da su crkvu gradili pomoriški graničari odmah po svom doseljenju pod kraj XVII veka. Razlog lošeg stanja građevine sredinom XVIII veka svakako je vezan za razvojačenje Pomoriške krajine i raseljavanje graničara, usled čega se i stanovništvo Pečke naglo umanjilo. Pozni zapis na crkvenom evanđelju tvrdi da je stara crkva opstala do 1770. godine, a onda je zbog dotrajalosti srušena; ubrzo zatim, 1774, izgrađena je nova, vrlo ugledna crkva, koja je potom, pri nacionalnoj podeli crkvene opštine, pripala Rumunima. 
Sadašnju svoju crkvu hrama Svetoga velikomučenika Georgija Srbi su izgradili po tipskim projektima 1874. godine. Nova crkva bila je hude sreće: stradala je u požaru 1893. i od nevremena 1897. godine. Možda je upravo zbog toga unutrašnjost dugo ostala nedovršena: oltarsku pregradu skromno je rezao Mita Belić još 1877. godine, a oslikao prota Dragutin Ostojić  tek prilikom opšte obnove crkve 1948. godine. 
   Sadašnje stanje crkvenog objekta: Zgrada je od pečene cigle, u dobrom stanju, skromna, u obliku lađe, sa lučnom oltarskom apsidom; toranj je neznatno istaknut u odnosu na zapadnu fasadu. 
   Značajne pokretne umetničke vrednosti i kulturno-istorijske znamenitosti: U tornju su smeštena tri zvona. Crkvene knjige većinom su iz XVIII i XIX veka, a zapažen je među njima Evanđelistar (Moskva, 1796), i to zbog podužeg zapisa mesnog sveštenika o istoriji mesta i Pomoriške krajine. 
   Godine 1735. Pečka se pročula po slobodoljubivosti - svojoj i svoga zapovednika kapetana Pere Segedinca, koji je kao predvodnik vojne bune osuđen na smrt i u mukama ubijen. 
   Od 1909. do 1911. godine Pečka je bila prvo mesto crkvene službe sveštenika Svetozara Trlajića, potonjeg arhijereja Srpske pravoslavne crkve Save (1934. rukopoložen je za vikarnog episkopa sremskog, a 1938. ustoličen za episkopa gornjokarlovačkog; na toj dužnosti mučenički je skončao 1941. godine). 
   Sveštenik: Paroha nema, nego je mesto kao filijala pridodato parohiji Tornja. Bogosluženja se održavaju naizmenično u Pečki, Nadlaku i Tornji. 
   Ostale crkve u mestu: Rimokatolička i pravoslavna rumunska crkva. 
 
 

  
  Autor: Stevan BUGARSKI